در این روش ابتدا سطح ایمپلنت با پارتیکل های هیدروکسی آپاتیت – HA – بلاست شده و سپس توسط اسید (Non-etching acid) و آب مقطر شسته می شود تا ذرات باقی مانده برروی سطح ایمپلنت حذف گردند.
   

MTX باعث گرد شدن رزوه های ایمپلنت نمی شود بلکه طی روند انجام کار، رزوه ها دست نخورده باقی می مانند و منجر به خاصیت self tapping موثر رزوه ها می شود.

همچنین اخیراً زیمر برای بهینه سازی پوشش ایمپلنت های خود از روندی بنام MP-1 HA نیز استفاده می کند که این روند باعث افزایش میزان کریستال های هیدروکسی آپاتیت و در نتیجه ثبات بیشتر تماس استخوان و ایمپلنت می شود.