مت‌آمفتامین یک محرک بسیار اعتیادآور است که مصرف طولانی‌مدت آن اثرات مخربی بر سلامت کلی بدن دارد. یکی از عوارض مهم و خطرناک آن، آسیب جدی به دندان‌ها و لثه‌ها است که به "دهان مت" معروف است. این آسیب شامل پوسیدگی دندان، از بین رفتن بافت لثه و حتی از دست دادن کامل دندان‌ها می‌شود.
"دهان مت" در اثر خود ماده مخدر ایجاد نمی‌شود، بلکه عوارض جانبی ناشی از مصرف مت‌آمفتامین است که به این وضعیت منجر می‌شود. این ماده باعث کاهش تولید بزاق و خشکی دهان می‌شود. بزاق نقش مهمی در کاهش باکتری‌های مضر دارد و نبود آن باعث افزایش باکتری‌ها و در نتیجه پوسیدگی دندان می‌شود.
مصرف‌کنندگان مت تمایل به مصرف زیاد نوشیدنی‌های شیرین و عدم رعایت بهداشت دهان دارند که وضعیت را بدتر می‌کند. ترکیبات اسیدی موجود در مت‌آمفتامین، مانند اسید باتری و مواد شیمیایی خانگی، به تخریب مینای دندان و پوسیدگی شدید کمک می‌کند. علاوه بر این، دندان‌ساییدن ناشی از مصرف مت فشار شدیدی به دندان‌ها وارد کرده و آسیب را تشدید می‌کند.
علائم دهان مت شامل دندان‌های سیاه، پوسیدگی‌های شدید، بیماری لثه و از دست دادن دندان‌ها است. دندان‌ها اغلب از خط لثه شروع به پوسیدن می‌کنند و به سرعت به حالت خراب و غیرقابل درمان می‌رسند. در این شرایط، درد معمولاً کم است یا اصلاً وجود ندارد، اما آسیب واردشده به دندان‌ها و لثه بسیار شدید و جدی است.
درمان دهان مت بستگی به میزان آسیب دارد. دندان‌پزشکان ممکن است درمان‌هایی مانند استفاده از فلوراید، مصرف آب بیشتر و کاهش نوشیدنی‌های قندی را توصیه کنند. در موارد پیشرفته، کشیدن دندان و استفاده از پروتز یا روکش ضروری می‌شود. همچنین، ارائه کمک‌های ترک اعتیاد به بیماران برای جلوگیری از آسیب‌های بیشتر ضروری است.