محققان از مدت ها قبل به وجود ارتباط معنادار بین بیماری های پریودنتال و بیماری آرتریت روماتوئید مشکوک بوده و بر این باور بودند که عفونت های باکتریایی بخصوص عفونت عامل بیماری های پریودنتال، می تواند در تشدید بیماری خودایمنی روماتیسم مفصلی نقش داشته باشد اما جزئیات شکل گیری این ارتباط، به صورت مساله ای گنگ باقی ماند.

اخیراً نتایج مطالعات دانشکده روماتولو‍‍‍ژی دانشگاه جان هاپکینز، به سرپرستی دکتر فلیپ آندراده، به رابطه احتمالی بین این بیماری ها صحه گذاشته و حدس و گمان های مبتنی بر این ارتباط را قوت بخشیده است.

تحقیقات این گروه نشان می دهد که باکتری بیماری زای شاخص در بیماری پریودنتال به نام Aggregatibacter actinomycetemcomitans، در ایجاد پدیده هایپرسیترولینیشن (hypercitrullination) نقش دارد. این پدیده، شکل افراطی و مخرب فرآیند Citrullination که به طور طبیعی برای تنظیم عملکرد پروتئین های بدن انجام می شود، می باشد. این روند غیرطبیعی منجر به تجمع پروتئین ها و ایجاد التهاب و در نهایت فعال شدن سیستم ایمنی و ترشح پادتن های بدن علیه این پروتئین ها و التهاب و شکل گیری بیماری روماتیسم در مفاصل می گردد.

در این مطالعه، 196 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید مورد بررسی قرار گرفتند و تقریباً در بدن نیمی از این افراد (92 نفر) شواهدی از وجود باکتری Aggregatibacter actinomycetemcomitans یافت شد، نکته بسیار جالب این بود که این میزان در افراد مبتلا به بیماری های پریودنتال حدود 60 درصد و در افراد سالم 11 درصد اندازه گیری شد و همین موضوع، وجود یک عامل مشترک را به اثبات رساند.

با این تفاسیر، دکتر آندراده، اعلام قطعی رابطه بین این دو بیماری را مستلزم تحقیقات بسیار بیشتری می داند و معتقد است مطالعات در این حوزه می تواند تا حد چشمگیری به پیشگیری از بیماری آرتریت روماتوئید و بهبود روش های درمانی آن منجر شود.