با وجود اینکه حدود 70 سال است موضوع استفاده از فلوراید در آب آشامیدنی دنیا مطرح شده است، اما به این نسبت، تحقیقات انجام شده در این زمینه کافی به نظر نمی رسد. اما در پژوهشی جدید، شواهد تازه ای درمورد این موضوع کشف شده است.
افزودن میزان کنترل شده ای از فلوراید به آب های آشامیدنی شهری برای اولین بار در سال 1945 در میشیگان اتفاق افتاد و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) آن را یکی از ده موفقیت بزرگ عرصه سلامت در قرن بیست عنوان کرده است. شکل زیر پراکندگی میزان فلوراید موجود در آب آشامیدنی مناطق مختلف را در کشور آمریکا نشان می دهد:
با اینکه مطالعات زیادی نتیجه این عمل را حصول مزایایی همچون کاهش آمار پوسیدگی دانسته اند، اما تحقیقات اخیر در این باره مردد بوده و به دلیل اهمیت بالای این تردید، گروهی از محققان وابسته به دانشکده دندانپزشکی Chapel Hill واقع در کارولینای شمالی در جهت تحلیل و بررسی رابطه میان این دو متغیر در کودکان و نوجوانان ایالات متحده آمریکا دست به پژوهشی مهم زده اند.
بدین منظور،اطلاعات مربوط به پوسیدگی های دندانی در دندان های شیری 7000 کودک 2 تا 8 سال و دندان های دائمی 12604 کودک و نوجوان 6 تا 17 سال جمع آوری شده و مورد بررسی واقع گردید. نتایج نهایی پژوهش نشان داد مناطقی که 75 درصد جمعیت به آب های حاوی فلوراید دسترسی داشتند، کاهش 30 درصدی پوسیدگی در دندان های شیری و 12 درصدی پوسیدگی در دندان های دائمی را نسبت به سایر مناطق شاهد بوده اند. این نتایج، شواهد جدیدتر و کاملتری از تاثیر نقش فلوراید در آب آشامیدنی ارائه داده است.
به گفته دکتر پالیک، مدیر بخش بهداشت عمومی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه سانفرانسیسکو، با وجود همگانی شدن استفاده از خمیردندان های حاوی فلوراید، باز هم افزودن این ماده معدنی به آب آشامیدنی ضرورت دارد. طبق آمار موسسه ملی دندانپزشکی، حدود 42 درصد کودکان 2 تا 11 ساله به عارضه پوسیدگی مبتلا هستند و از این بین، 23 درصد آنها همچنان تحت درمان قرار نگرفته اند، بنابراین والدین نقش مهم و تاثیر گذاری در درمان این عارضه و بالا و پایین شدن آمارها ایفا می کنند. هدف از انجام گرفتن پژوهش هایی از این قبیل، تشویق والدین به استفاده از فلوراید در شستشوی دندان های کودکان خود حتی از دوران نوزادی و تا حد امکان "پیشگیری" از ایجاد پوسیدگی به جای "درمان" آن است. به پیشنهاد محققین این مطالعه، بررسی فلوراید موجود در آب های آشامیدنی و مقایسه این میزان با حالت استاندارد، می تواند اطلاعات مفیدی جهت تجویز فلوراید اضافی برای جمعیت انسان های ساکن فراهم نماید.
تهیه کننده: واحد تحریریه دندال
