دندانپزشکی حوزه اطفال با دندانپزشکی بزرگسالان تفاوت دارد. این تفاوت در زمینه برخی درمان ها همچون ارتودنسی یا عصب کشی و ... بیشتر به چشم می خورد که به دلیل تفاوت های ساختار دندان در این دو قشر ناشی می شود و نیازمند ایجاد تمایزهای لازم است. بنابراین دندانپزشکان باید بدانند که چگونه به خانواده ها کمک کنند تا فرزندان خود را از حوزه اطفال به حوزه عمومی منتقل کرده و روند یکپارچه ای در این انتقال داشته باشند.
باید دانست که رسیدن به یک سن خاص، فاکتور تعیین کننده در تفکیک دندانپزشکی اطفال از بزرگسالان نیست. به طور مثال، اولین مراجعه یک دختر به متخصص زنان می تواند نشانه ای از ورود او به دنیای بزرگسالی باشد. این تفکیک در دندانپزشکی ممکن است با تکمیل درمان ارتودنسی، استخراج دندان مولار سوم یا اتمام دوره دبیرستان انجام گیرد. بعضی از کودکان ممکن است با ترک دندانپزشکی دوران کودکی خود مخالفت و مقاومت کنند و از رفتن به سطح بالاتر و متفاوتی از آن ترس و واهمه داشته باشند.
چگونه مدیریت کنیم؟
هنگامی که فرد در دوران کودکی خود به سر می برد، والدین همه نیازهای مراقبتی، بهداشتی و درمانی او را برآورده می کنند؛ انتخاب پزشک یا دندانپزشک، صورتحساب ها، خرید دارو، کارهایی که باید انجام دهد و جاهایی که باید برود و .... اما در دوره بزرگسالی، او از وابستگی های کودکی فاصله گرفته و مسئولیت امور زندگی از جمله مراقبت های درمانی خود را عهده دار می شود. بنابراین شکاف بزرگی میان این دو دوره ایجاد شده که مستلزم درک تفاوت های لازم است. کودکی که تازه وارد دندانپزشکی بزرگسالان شده ممکن است فراموش کند که مسئولیت صحیح و آرام نشستن روی یونیت را تمام و کمال به عهده دارد!! و غفلت های همین دوران است که مشکلات دندانی آتی از جمله پوسیدگی های غیرضروری و بیماری ها پریودنتال را برای فرد در پی خواهد داشت!
چند توصیه:
اما چند توصیه کوتاه و مختصر می تواند برای دندانپزشکی که با بیمار خود (به دلیل ورودش به دنیای بزرگسالی) خداحافظی می کند مفید باشد:
* اطمینان حاصل کنید که همه درمان ها و ترمیم های ناتمام قبلی را تکمیل کرده اید. هرگز دهان را در وضعیت برزخی قرار ندهید که بیمار ناچار شود با وضعیت بلاتکلیف و ناخوشایندی به سمت دندانپزشک جدید یورش ببرد!
* اگر خانواده فرد، دندانپزشک ثابت خانوادگی ندارند، همکاران خود را که توانایی و شایستگی چنین انتصابی را در آنها می بینید، به بیمار معرفی نمایید. اگر بیمار جوان شما به منطقه ای دور از خانواده سفر می کند، زمان کوتاه و مفیدی را به جستجو برای یافتن دندانپزشکی خوب و مجرب اختصاص دهید.
* اگر اطلاعات مستند و قابل قبولی درباره سوابق بیمار در پرونده های بایگانی مطب دارید، حتما آنها را در اختیار دندانپزشک جدید قرار دهید. عکس های رادیوگرافی، نتایج آزمایشات و هرآنچه که می تواند در سلامت آینده بیمار تاثیرگذار باشد.
* به بیمار و والدین او خاطرنشان کنید که با وجود سبک شدن شانه هایتان از بار مسئولیت درمانی آنها، باز هم از ادامه ارتباطات و مشورت های مفید استقبال می نمائید و مایل هستید در صورت نیاز، در حوزه درمانی به آنها کمک کنید.
تهیه کننده: واحد تحریریه دندال
