اخیراً صحبت هایی درمورد ارتباط سرطان با روت کانال یا همان درمان ریشه به وجود آمده که همین موضوع شک و تردیدهایی را برای افرادی که قصد انتخاب این درمان را داشته اند ایجاد نموده است. در این مقاله سعی شده با زیر ذره بین قرار گرفتن کلیات این مسأله، اتهامات وارده به روت کانال بررسی شود.
نظریه عفونت کانونی
یکی از تئوری های مدعیان ارتباط سرطان با روت کانال، نظریه عفونت کانونی است. این تئوری بیان می کند که بیماری های مزمن در اثر عفونت های موضعی به وجود می آیند. از آنجایی که در یک درمان ریشه، خارج سازی همه باکتری ها امکانپذیر نیست، پس از آن زمینه های نوعی پاسخ التهابی مزمن ایجاد می شود. و در ادامه ادعا می شود که این التهاب مزمن، به تدریج زمینه ساز بیماری های سیستماتیکی سرطان، آرتریت، بیماری های قلبی و ... خواهد شد.
چرا نظریه عفونت کانونی اشتباه است؟
این نظریه اولین بار توسط دندانپزشکی به نام وستون پرایس و در سال 1922 مطرح گردید. این در حالی است که علم حقیقی پیرامون روت کانال و تکنیک های جامع مورد استفاده در بیماری پریودنتیت آپیکال (عفونت نوک ریشه) حدود 45 سال بعد از آن (سال 1965) خلق شد. بنابراین از آنجایی که علت دقیق و علمی بیماری پریودنتیت آپیکال مشخص نبود، نمی توان به ادعاهای 100 سال پیش اعتماد کرد. از طرفی پروتکل های درمانی آن زمان به هیچ عنوان با پروتکل های پیشرفته امروزی همچون ایریگیشن و دبریدمان میکروسکوپی قابل مقایسه نبوده اند.
یکی دیگر از دلایلی که طرفداران این ادعا بر آن تکیه می کنند، این است که طبق تحقیقاتشان، حدود 97 درصد مبتلایان به سرطان (سرطان سینه) در گذشته خود تجربه روت کانال داشته اند! بنابراین این دو مقوله به هم ربط دارند. اما نکته اینجاست که بیشترین میزان مبتلایان به سرطان سینه، در محدوده سنی 50 تا 75 سال قرار دارند. و به طور مشابه محدوده سنی که دارای بیشترین شیوع درمان کانال ریشه هستند نیز در همین بازه قرار دارد. این نظریه قابل قبول نیست. مثل این می ماند که بگوییم چون 97 درصد از مبتلایان به سرطان دارای چروک پوستی هستند، پس چین و چروک باعث ایجاد سرطان می شود!
تهیه شده توسط واحد آموزش دندال
