DNA کشف شده از نمونه پلاک دندان گونه های غارنشین نشان می دهد آنها برای دردهای دندانی خود از نوعی مسکن طبیعی استفاده می کردند.

DNA یافت شده از پلاک های اسکلت دندانی نئاندرتال ها (شبیه ترین گونه منقرض شده به انسان)، دریچه جدیدی را در تاریخچه تغذیه و رفتارهای تکاملی آنها به روی پژوهشگران گشوده است. یک تیم تحقیقاتی بین المللی، پلاک های دندانی 4 نئاندرتال با قدمت 42 تا 50 هزار سال را در غارهای بلژیک و اسپانیا یافتند و با بررسی آنها به رفتارهای پیچیده این گونه ها در استفاده از داروهای گیاهی و رژیم غذایی متفاوت پی بردند.

این DNA یافت شده در پلاک های دندانی نئاندرتال ها منبع اطلاعاتی قابل توجهی در مورد رفتار غذایی و سلامتی این گونه های شبه انسانی عرضه نموده است و نشان می دهد با وجود اینکه ساکنین غارهای پیرامون بلژیک از کرگدن ها، گوسفندها و قارچ های وحشی اروپایی تغذیه می کردند، ساکنین غار ال سیدرون اسپانیا یک رژیم کاملاً گیاهخواری داشتند که شامل استفاده از خزه ها، قارچ ها، دانه های کاج و پوست درخت بوده است، اما هیج مدرکی دال بر مصرف گوشت در آنها گزارش نشده است.

علاوه بر کشف رژیم غذایی متفاوت و جالب توجه این دو گروه، وجود نوعی آبسه دندانی در استخوان فک یک نئاندرتال از درد آزادهنذه دندان او حکایت دارد. این نئاندرتال از وجود نوعی انگل روده در بدن خود نیز رنج می برده و با خوردن گیاه صنوبر حاوی مسکن سالیسیلیک اسید (ماده فعال شده آسپرین)، در جهت کاهش درد خود اقدام نموده است. این موضوع حاکی از مصرف غارنشینان از نوعی آنتی بیوتیک طبیعی می باشد.