SARS-CoV-2 IgG ELISA Kit

تشخیص بیماری کووید 19 عمدتا متکی به یافته های رادیولوژیکی و Real Time PCR آزمایشگاهی است. در بین روش های آزمایشگاهی، تشخیص مستقیم ویروس و شناسایی آنتی بادی های اختصاصی برای مطالعات سرو اپیدمیولوژی، تشخیص نوع عفونت و همچنین بررسی سابقه ابتلا به ویروس اهمیت زیادی دارد.

تحقیقات انجام شده بر روی بیماران مبتلا به عفونت های مشابه مانند MERS و SARS انجام شده است نشان می دهد که سیستم ایمنی افراد مبتلا پس از حدود یک تا دو هفته فعال می شوند و بر علیه پروتئین های مختلف ویروس و بویژه پروتئین های اسپایک و نوکلئوکپسید آنتی بادی تولید می کند. این آنتی بادی ها از هر دو ایزوتیپ IgG و IgM میباشند مانند بسیاری از عفونت های ویروسی دیگر، تیتر ایزوتیپ IgM پس از 2 تا 4 هفته به بالاترین حد خود میرسد و سپس کاهش پیدا میکند در حالی که آنتی بادی IgG پایداری بیشتری دارد و ممکن است تا سال ها در سرم افراد قابل شناسایی باشد. بر این اساس، الگوی ظهور و افول آنتیبادی های اختصاصی می تواند برای تشخیص عفونت حاد و سابقه ابتلا به آن کاربرد داشته باشد. وجود IgM نشانگر عفونت حاد و سابقه کوتاه مدت ابتلا به کووید-19 می باشد.

روش تشخیص با کیت آنتی بادی IgG

در حالی که منفی شدن این ایزوتیپ به همراه وجود IgG اختصاصی سابقه ابتلا  قبلی به عفونت را نشان میدهد. تشخیص مستقیم ویروس با روش Real Time PCR برروی نمونه سواپ حلق و یا بینی با محدودیتهای تکنیکی و عملی زیاد از جمله عدم امکان شناسایی عفونت بعد از دوره بهبودی و همچنین درصد بالای موارد منفی کاذب همراه است. همچنین به دلیل محدودیت امکانات و بالا بودن هزینه آزمون، فقط بیماران علامت دار که عوارض بالینی نسبتاً شدیدی دارند با آن روش آزمایش میشوند.

لذا آمار افراد مبتلا بر اساس تست های مولکولی چندان قابل اعتماد نبوده و برای دسترسی به اطلاعات دقیق تر، مطالعه سرواپیدمیولوژی بیماری با استفاده از آزمون های سرولوژیک دقیق و حساس مانند الایزا اهمیت زیادی دارد.

با این آزمون افرادی که سابقه ابتلا به ویروس دارند، اعم از کسانی که فرم شدید، خفیف و یا فاقد علایم بالینی عفونت را تجربه کرده اند، از طریق سنجش آنتی بادی های اختصاصی ضد ویروس قابل شناسایی می باشند.

عملکرد کیت آنتی بادی IgG ضد ویروس کرونا و سارس (SARS-CoV-2 IgG)

طراحی کیت اندازه گیری سطح آنتی بادی IgG ضد 2–SARS-CoV بر اساس روش ایمونوآنزیماتیک با استفاده از آنتی ژن های نوترکیب 2–SARS-CoV می باشد. در این روش آنتی بادی مورد سنجـش طی دو مرحله بیـن آنتی ژن نوترکیب Covid-19 تثبیـت شده در تـه چـاهک هـای پـلی استـایرنـی و آنتـی بـادی ضد IgG انسانی متـصـل به آنـزیـم پراکسیداز (HRP) قرار می گیرد. پس از شستشو و خارج کردن آنالیت های غیر متصل با افزودن سوبسترا، تترا متیل بنزیدین (TMB)، آنزیم رنگ آبی ایجاد می کند. با اضافه نمودن محلول متوقف کننده، رنگ آبی به زرد تبدیل می شود. شدت رنگ ایجاد شده که با غلظت IgG نمونه ها ارتباط مستقیم دارد، در طول موج 450 نانومتر اندازه گیری می گردد.