استفاده از گرفت های استخوانی همانند پودر استخوان، بلاک استخوانی، پوتی و ژل در دندانپزشکی بسیار رایج می باشد و کاربردهای مختلفی دارند، از جمله:

انواع گرفت:

۱- آلو گرفت: از استخوان جسد یا اعضای بدن قطع شده انسان تهیه می شود که به صورت مینرال (FDBA)، دمینرال (DFDBA)، پارشیال (مخلوط - Partial) و فریز شده موجود می باشند.

۲- زنو گرفت: از گونه غیرانسانی مثل گاو، اسب و خوک تحت پروسه دمایی بالا به منظور عدم آلودگی و بیماری زایی تهیه می شود.

۳- سنتتیک گرفت (آلو پلاست): بطور صنعتی و شیمیایی از موادی همچون کلسیم فسفات، کلسیم سولفات و هیدروکسی آپاتیت تهیه می شوند. البته به منظور افزایش توانایی القای مکانیسم های بیولوژیکی و القای تکثیر سلول های استخوانی با فاکتورهای رشد و یون هایی مثل استرونتیوم مخلوط می شوند.

۴- اتو گرفت: از استخوان مناطق مختلف بدن خود فرد از جمله لگن، درشت نی زانو، مفصل ران و ... تهیه می شود.
   

گرفت های استخوانی مکانیسم های بیولوژیکی متعددی را تحریک می کنند:

استئوکانداکشن (Osteoconduction):

این حداقل کاری است که گرفت استخوانی می تواند برای ناحیه مورد نظر انجام دهد، بطوری که سلول های استخوانی (استئوبلاست) موجود در آن ناحیه از گرفت استخوانی به عنوان بستری برای رشد و گسترش استفاده می کنند.

استئواینداکشن (Osteoinduction):

باعث تحریک سلول های استئوپروژنیتور (Osteoprogenitor) و در نتیجه تمایز آنها به استئوبلاست و تشکیل استخوان جدید می شوند. پروتئین استخوانی مورفوژنیک (BMP) یکی از پروتئین های استئواینداکتیو در سلول های استخوانی می باشد.

استئوپروموشن (Osteopromotion):

باعث القای خاصیت استئواینداکشن می شوند اما به تنهای قادر به استخوان سازی نیستند. برای مثال سلول های مشتق شده از مینا دندان قابلیت القای ویژگی استئواینداکشن در آلوگرفت های دمینرال (DFDBA) را دارند.

استئوژنیس (Osteogenesis):

استئوبلاست موجود در گرفت باعث رشد و شکل استخوان می شود.