بحران سوء مصرف مواد مخدر در جوامعی همچون آمریکا در حال گسترش است. براساس گزارش موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر، روزانه بیش از 115 نفر در ایالات متحده بر اثر اوردوز مواد مخدر جان خود را از دست می دهند. شاید بتوان گفت آغاز این بحران به اواخر دهه 1990 میلادی بر میگردد. جایی که به منظور تسکین دردهای مزمن بیماران، داروهای مسکنی از این نوع تجویز شد و این خود منجر به سوء مصرف آنها گردید.

اپیوییدها، از داروهای مجاز ضدالتهابی مانند اکسی کدون، کدئین و فنتانیل گرفته تا موارد غیرمجازی مثل هروئین را در بر می گیرند. سومصرفاین مواد علاوه بر گسترش مرگ و میر، می توانند منجر به ترویج بیماری های عفونی و سندروم پرهیز نوزادی شوند.

اما صنعت دندانپزشکی نقش موثر و پررنگی در کاهش بیماری های اپیدمی دارد. طبق گزارش انجمن دندانپزشکی آمریکا در سال 1998 دندانپزشکان بزرگترین قشر تجویز کننده تسکین دهنده های مخدر به شمار می رفتند که چیزی حدود 15/5 درصد از کل داروهای مخدر کشور را تشکیل می داد. آنها این مسکن ها را برای آرام کردن دردهای شدید در شرایط خاصی مثل کشیدن دندان عقل تجویز می کردند. خوشبختانه این آمار در سال 2012 به عدد 6/4 درصد کاهش پیدا کرد و در سال های بعد، سیاست های جدی و محافظه کارانه ای در جهت کنترل تجویز این قبیل داروها برای مبارزه با شیوع مخدرها صورت گرفت.

در ایالت های مختلف آمریکا، هر دندانپزشک قبل از نوشتن مسکن برای بیمار، ملزم بود با شماره ای تماس بگیرد تا از طریق پایگاه های اطلاعاتی معتبر از زمان آخرین مصرف بیمار خود باخبر شده و با توجه به آن دارو تجویز کند. همچنین محدودیت هایی برای داروخانه ها و سقف مجازی که می توانستند داروی مسکن به مراجعین تحویل دهند وضع گردید. از سویی دیگر، دانشگاه ها و مراکز آموزشی تغییرات اساسی را در درس های مدیریت درد و استراتژی های سوء مصرف مواد مخدر ایجاد کرده و مباحث خود را مورد تجدیدنظر قرار دادند.

بدین ترتیب، امروزه گرایش دندانپزشکان به تجویز داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن نسبت به مخدرها بیشتر شده و عملکرد مطلوب و مناسب آنها در کاهش تورم و درد به اثبات رسیده است.

تهیه کننده: واحد تحریریه دندال