ایمپلنت های دندانی یک درمان بسیار مؤثر و موفق برای بیماران است، اما طبق گزارش های منتشر شده در سال 2005، 5 الی 10 درصد آن ها با شکست روبرو شده اند. دلایل عمده این شکست ها مشکلات مکانیکی، اتصال ضعیف ایمپلنت به استخوان، عفونت و عدم پذیرش بافت اطراف ایمپلنت است و بروز این مشکلات، پزشک را ناچار به خارج کردن ایمپلنت می کند.

یکی از اصلی ترین دلایل شکست ایمپلنت، فرآیند التهابی پری ایمپلنتایتیس است که به دلیل تجمع و رشد میکروب های بیماری زا و تشکیل بیوفیلم، به تخریب بافت اطراف ایمپلنت منجر می شود.

یک تیم تحقیقاتی متشکل از دانشمندان دانشگاه پلی موث انگلستان، پژوهش هایی در زمینه بررسی روش های کاهش شکست ایمپلنت انجام دادند و موفق به ساخت ایمپلنت های دندانی پوشیده شده از ذرات نانوی نقره، تیتانیوم اکساید و هیدروکسی آپاتیت شدند. پژوهش ها نشان داد که استفاده از این ترکیب، رشد باکتری ها را متوقف و تشکیل بیوفیلم های سطح ایمپلنت را تا میزان 97% کاهش خواهد داد! علاوه بر این، به کمک این ترکیب پیوند استخوان موفق تری اتفاق خواهد افتاد.

اگرچه احتمال کاهش کارایی ایمپلنت های دندانی با خواص ضدباکتری با استفاده از پوشش های آنتی بیوتیک و کلرهگزیدین، در بلندمدت وجود دارد، اما مطالعه حاضر می تواند در تشخیص روش های غلبه بر ریسک کاشت ایمپلنت و شکست آن بسیار مؤثر واقع شود.

تهیه شده توسط واحد آموزش دندال