در افراد مبتلا به اوتیسم، یبوست، بیرون روی و درد شکم اغلب همراه با کشمکش‌های اجتماعی و رفتارهای تکراری است که محققان را به این فکر واداشته است که آیا مشکلات گوارشی ارتباطی با ویژگی‌های رفتاری یا حسی اوتیسم دارد یا خیر.
دانشمندان دانشگاه یوتا اخیرا به شواهدی دست یافتند که حاکی از آن است که میکروب هایی که در روده انسان زندگی می کنند بر رفتار فرد تأثیر می گذارند. به طور خاص، محققان دریافتند که در موش‌ها، ناراحتی‌های مکرر دستگاه گوارش می‌تواند رفتارهای اجتماعی را کاهش دهد - اثری که حتی پس از بهبود علائم گوارشی ادامه می‌یابد. همچنین آن ها یافتند که می توان علائم دستگاه گوارش و تغییرات رفتاری را که با وارد کردن گونه های خاصی از باکتری ها به روده حیوانات، کاهش داد.
نتایج این مطاالعات که در Nature Communications منتشر شده است، حاکی از آن است که می توان با دستکاری میکروبیوم روده به روشی کنترل شده، بر سلامت و رفتار فرد تأثیر گذاشت.
ارتباط روده و رفتار اجتماعی
از آنجایی که دانشمندان در تلاش هستند تا رابطه بین مشکلات دستگاه گوارش و رفتارهای مرتبط با اوتیسم را حل کنند، راند و همکارش براون مطالعه خود را با بررسی تأثیر رفتاری پریشانی دستگاه گوارش در موش ها آغاز کردند. مطالعات بر روی موش هایی با یک بیماری التهابی به نام کولیت که باعث درد، اسهال و آسیب روده می شود، صورت گرفت.
پس از چندین دوره کولیت، علائم حیوانات قبل از آزمایش رفتاری کاهش یافت. موش هایی که کولیت را تجربه کرده بودند به طور طبیعی حرکت می کردند و هیچ نشانه ای از اضطراب یا افسردگی نشان نمی دادند، اما در مقایسه با موش هایی که کولیت را تجربه نکرده بودند، زمان کمتری را صرف تعامل با موش های ناآشنا می نمودند.
شواهد نشان می دهد که موش ها به دلیل دیگری غیر از درد، با موش های دیگر ارتباط ندارند، بنابراین عامل دیگری بر جامعه پذیری آن ها تاثیر می گذارد. بی میلی به معاشرت که محققان در موش ها مشاهده کردند یادآور آسیب های اجتماعی مرتبط با اوتیسم بود.
جهت بررسی بیشتر، نمونه های مدفوع از افراد مبتلا به اوتیسم و همچنین از والدین یا خواهر و برادرهای عصبی آنها جمع آوری شد. سپس نمونه‌های پر از میکروب را به دستگاه گوارش موش‌ها انتقال داده شد.
هنگام ایجاد کولیت در حیوانات، موش‌های حامل میکروب از افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به موش‌هایی که میکروب‌های آنها از افراد نوروتیپیک می‌آمد، آسیب روده‌ای بیشتری داشتند و وزن بیشتری از دست دادند. به نظر می‌رسید که ترکیبی از میکروب‌های جمع‌آوری‌شده از افراد نوروتیپیک اثر محافظتی داشته باشد.
یافتن محافظ های میکروبی
میکروب های موجود در روده انسان به قدری متنوع است که نمونه‌هایی که راند و همکارانش از آن استفاده کردند به راحتی شامل صدها نوع باکتری، ویروس و قارچ بوده است که محققان بر آن بودند که بدانند کدام یک از آن میکروب ها نقش محافظتی در برابر مشکلات روده ای داشتند.
جهت بررسی های بیشتر، براون میکروب های روده افراد مبتلا به اوتیسم را با میکروب های اعضای خانواده عصبی آنها و همچنین میکروب های ساکن در روده موش هایی که با آن جوامع میکروبی پیوند شده بودند مقایسه کرد. او به دنبال میکروب‌های بالقوه محافظت‌کننده‌ای بود که ممکن است در افراد مبتلا به اوتیسم در مقایسه با افراد نوروتیپیک کمتر دیده شوند – و برخی از آن ها را یافت.
به طور کلی دو مورد از باکتری ها مورد توجه قرار گرفت. گونه های خاصی از باکتری Blautia در افراد نوروتیپیک بهتر از اعضای خانواده اوتیستیک آنها نشان داده شد. همچنین در میان موش‌های مستعمره با میکروب‌های افراد اوتیستیک، گروهی به نام Bacteroides uniformis در موش‌هایی که کولیت آنها شدت کمتری داشت، فراوان‌تر بود و هم چنین B. uniformis در افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر و بیماری کرون کمتر دیده می شود که نشان دهنده نقش محافظتی آن در سلامت روده است. بنابراین Blautia و Bacteroides uniformis مشکلات روده ای را کاهش می دهند و Blautia تأثیر مشابهی نیز بر رفتار اجتماعی داشت. حیواناتی که باکتری Blautia را دریافت کردند بیشتر از موش های دیگر ارتباط برقرار کردند.
این بررسی یکی از اولین مطالعاتی است که ارگانیسم های خاصی را در میکروبیوم انسان شناسایی کرده است که با بهره گیری از آن می توان نقص رفتاری مرتبط با استرس دستگاه گوارش را بهبود بخشد. قابل توجه است که از دست دادن میکروب‌های مفید سبب ایجاد بیماری می‌شود.
تحقیقات بیشتری جهت پاسخ به این سوال که آیا افزایش تعداد باکتری های Blautia یا Bacteroides uniformis ممکن است برای افراد مبتلا به اختلالات گوارشی، اوتیسم یا سایر شرایط مفید باشد یا خیر، مورد نیاز است. با تجزیه و تحلیل میکروبیوم هر فرد می توان دریافت که فرد بیمار چه میکروبی را از دست داده است و آن میکروب را به آن انتقال داد.