فلوراید ماده‌ای است که نقش کلیدی در سلامت دندان‌ها دارد. افزودن آن به آب آشامیدنی از دهه 1950 برای کاهش پوسیدگی دندان انجام شده و تحقیقات نشان داده که این کار تا 25 درصد از پوسیدگی دندان‌ها را کاهش داده است. این دستاورد بزرگ بهداشت عمومی باعث شده تا افراد از سلامت دهان بهتری برخوردار باشند.
با این حال، نگرانی‌هایی در مورد مصرف بیش از حد فلوراید وجود دارد. امروزه مردم علاوه بر آب، از طریق غذا، نوشیدنی و محصولات بهداشتی نیز فلوراید دریافت می‌کنند. این مسئله می‌تواند منجر به مشکلی به نام فلوروزیس شود، که در آن دندان‌ها تیره یا تغییر رنگ داده و در موارد شدیدتر، ضعیف و مستعد پوسیدگی می‌شوند.
در سال‌های اخیر، مقامات بهداشت عمومی سطح مجاز فلوراید در آب را کاهش داده‌اند تا خطرات فلوروزیس را کاهش دهند، زیرا این مشکل به ویژه در میان کودکان شایع شده است. برخی مطالعات نیز به ارتباط احتمالی بین سطوح بسیار بالای فلوراید و مشکلات عصبی اشاره دارند، اما مشخص نیست که این نگرانی‌ها با مقدار معمول فلوراید در آب قابل تعمیم باشد یا نه.
به‌رغم این نگرانی‌ها، فواید فلوراید برای جلوگیری از بیماری‌های مزمن دهان و دندان بسیار چشمگیر است. ارتباط سلامت دهان با دیگر بیماری‌ها، از جمله بیماری‌های قلبی و حتی آلزایمر، اهمیت محافظت از دندان‌ها را دو چندان کرده است. فلوراید به عنوان یک لایه محافظ از پوسیدگی و مشکلات جدی دیگر جلوگیری می‌کند.
کارشناسان پیشنهاد می‌کنند به جای حذف کامل فلوراید، نظارت دقیق‌تر بر سطح آن صورت گیرد. این رویکرد هوشمندانه‌تر می‌تواند مناطق با سطوح بالای فلوراید را شناسایی کند و به بهبود سلامت عمومی کمک کند، بدون اینکه مزایای گسترده آن نادیده گرفته شود.