تیمی از پژوهشگران دانشگاه میشیگان با ایجاد یک معیار جدید به نام تراکم عصبی نرمال‌سازی‌شده توانسته‌اند رابطه میان تراکم اعصاب و پیشرفت سرطان دهان را بهتر درک کنند. این معیار به استاندارد کردن تراکم اعصاب در مناطق مختلف حفره دهانی می‌پردازد و به پزشکان در تعیین بهتر پیش‌آگهی و برنامه‌ریزی درمانی کمک می‌کند.
هر ناحیه از حفره دهان، مانند زبان یا داخل گونه، دارای تراکم و نقش متفاوتی در عصب‌دهی است. این تفاوت‌ها تأثیر مستقیمی بر رشد تومور دارد و می‌تواند عامل مهمی در شدت و تهاجمی بودن سرطان باشد. مطالعه نشان داد که تومورهایی با تراکم عصبی بالاتر، به ویژه در سرطان زبان، با بقای کمتر بیماران مرتبط هستند.
همچنین فاصله میان اعصاب و تومور نقش مهمی در پیش‌آگهی ایفا می‌کند. فاصله کمتر بین عصب و تومور به معنای پیشرفت سریع‌تر و نتایج بدتر برای بیمار است. تیم پژوهشی از هوش مصنوعی برای اندازه‌گیری دقیق تراکم عصبی نرمال‌سازی‌شده استفاده کرد که این فرایند را ساده‌تر و سریع‌تر می‌کند.
این کشف می‌تواند نقطه عطفی در درمان سرطان دهان باشد. با شناسایی سرطان‌های تهاجمی از همان ابتدا، پزشکان می‌توانند درمان‌های مؤثرتری ارائه دهند و شانس بقا را برای بیماران افزایش دهند. معیار تراکم عصبی به عنوان ابزاری جدید برای انتخاب درمان‌های تهاجمی از همان ابتدای تشخیص بسیار مفید است.
با پیشرفت تکنولوژی‌های هوش مصنوعی و کاربرد آن در پزشکی، امید می‌رود که اندازه‌گیری تراکم اعصاب به بخشی از پروتکل‌های درمانی تبدیل شود و بتوان به کمک آن درمان‌های دقیق‌تری برای بیماران ارائه کرد. این مطالعه گامی بزرگ به سوی فهم بهتر ارتباط میان اعصاب و سرطان دهان است.