خلاصه مقاله: لیدوکائین هیدروکلراید نخستین داروی بی حسی موضعی آمیدی است که به عنوان جایگزینی برای ماده بی حسی موضعی استری پروکائین مطرح شد و به دلیل کارآیی ثابت شده، آلرژی زایی کم و حداقل سمیت در استفاده کلینیکال به عنوان Gold Standard مطرح است. آرتیکائین تنها داروی آمیدی است که دارای حلقه تیوفن می باشد. پس بیوترانسفورماسیون آن هم در پلاسما و هم در کبد صورت می گیرد. بنابراین احتمال اوردوز در آن کم است ولی حداکثر دوز مجاز (۵۰۰ میلی گرم) برای هر دو دارو یکسان است.
از موارد کنتراایندیکاسیون (اختلال گر) آرتیکائین می توان به موارد زیر اشاره نمود:
۱. حساسیت به داروهای آمیدی
۲. حساسیت به سولفیت (مانند آسم آلرژیک)
۳. اختلالات قلبی-عروقی یا کبدی
۴. ایمنی آن در مادر باردار و شیرده و یا کودک زیر ۴ سال ثابت نشده است.
در این مقاله مروری به بررسی مقالات در مورد ایمنی و کارآیی آرتیکائین در برابر لیدوکائین در Yahoo Scholar Pubmed, Medline و کتب رفرنس پرداختیم. مقالات درباره تزریق انفیلتره یا بلاک در دندان های خلفی ماگزیلا یا مندیبل در بیماران سالم بررسی شدند و نتایج زیر بدست آمدند:
آرتیکائین دارای مزایایی در مقایسه لیدوکائین می باشد از جمله موفقیت بالاتر بی حسی، شروع و ریکاوری سریعتر، ایمنی قابل مقایسه با لیدوکائین. البته عوارض جانبی پس از تزریق مانند تورم، تریسموس، پارستزی و ... در هر دو یکسان بوده. (با وجود آنکه کتب مرجع احتمال بالاتر پارستزی را برای آرتیکائین ذکر کرده اند.) با وجود گزارش مواردی از مت هموگلوبینمی در تزریقات IV آرتیکائین، هیچ موردی از آن در دندانپزشکی گزارش نشده است. به دلیل شروع سریعتر و برگشت سریع آرتیکائین، آن در دندانپزشکی خصوصاً دندانپزشکی اطفال که احتمال حوادثی مانند گازگرفتگی لب بیشتر است، نسبت به لیدوکائین برتری دارد.
لغات کلیدی: آرتیکائین، لیدوکائین، بی حسی موضعی
ارئه شده توسط: مونا کبودان
در ششمین کنگره انجمن دندان پزشکان عمومی ایران - دی ماه سال 1390