ترمیم کامپوزیتی به ساختار دندان باند می شود. که این باند شدن به حفظ و باقی ماندن ترمیم در داخل دندان کمک می کند، در حالی که باقی ماندن ترمیم آمالگامی در دندان به آندرکات ها و درگیری آمالگام با آنها در حفره آماده شده بستگی دارد.

نکته: اگر مقدار کمی آمالگام بر روی نوک کندانسور که شیاردار است بماند سفت می شود و کندن آن جز با فرز توربین امکان پذیر نیست. و این آمالگام در دمای حدود 121 درجه اتوکلاو ممکن است جیوه آزاد کند که برای سلامتی دستیار دندانپزشک و سایر کارکنان دندانپزشکی مضر است. لذا توصیه می شود بلافاصله بعد از اتمام درمان، ته کندانسور را با وسیله فلزی مانند سوند و یا گاز پارچه ای تمیز کنید. اگر تمیز نشد مجبور خواهید شد از فرز توربین استفاده کنید.

مقایسه کلی ترمیم آمالگامی و ترمیم کامپوزیتی

شباهت آماده سازی برای ترمیم آمالگامی و ترمیم کامپوزیتی

1. انامل باید توسط دنتین محافظت شود تا از ترک آن جلوگیری شود.
2. تمامی زوایا باید روند باشند تا از وارد شدن فشار زیاد به ساختار دندان جلوگیری شود. زیرا زوایای تیز باعث افزایش استرس و در نتیجه منشاءایی برای ایجاد ترک می باشند.
3. دیواره های دندان باید به صورت موازی و یا عمود بر محور بلند دندان باشند تا میزان فشارهای وارده به دندان را کاهش دهد.

تفاوت آماده سازی برای ترمیم آمالگامی و ترمیم کامپوزیتی

1- طرح کلی (Outline)
ترمیم آمالگامی:
- دارای ظاهر جعبه ای می باشد.
- شامل تمام پیت و فیشورها و دیگر نواحی مستعد پوسیدگی بوده وعرض حفره در فاصله 1.4 تا 1.3 اینترکاسپال می باشد.
ترمیم کامپوزیتی:
- دارای ظاهر اسکوپی می باشد.
- روشی محافظه کارانه بوده و محدود به ناحیه دارای پوسیدگی می باشد.

2- ماندگاری (Retention)
- ترمیم آمالگامی دارای ماندگاری ماکرومکانیکی بوده و بستگی به طراحی کویتی دارد: 1. آندرکارت ها (دیواره های مزیال و دیستال واگرا) 2. دیواره های آماده شده صاف 3. سطح اکلوزال همگرا به منظور حفظ آمالگام
- ترمیم کامپوزیتی دارای ماندگاری میکرومکانیکی بوده: 1. سطح ناهموار و مورب در دیواره های آماده شده (ایجاد لبه مورب در انامل و یا یک شیار در دنتین) منظور افزایش سطح
- برخلاف ترمیم کامپوزیتی، وجود dovetail اکلوزال در ترمیم آمالگامی برای ایجاد ماندگاری لازم می باشد.

3- مقاومت (Resistance)
برای ایجاد مقاومت در ترمیم آمالگامی:
- میبایست حداقل عمق پالپ 1.5 میلی متر و کف آن دنتین باشد.
- دیوار محوری باید به صورت یکنواخت و 0.2 الی 0.5 میلی متر در داخل DEJ باشد.
- در صورت بیشتر شدن عمق پالپ از 1.5 میلی متر، ایجاد مقاومت نیاز به حجیم شدن حفره دارد و فقط ناحیه دارای پوسیدگی تراش داده می شود و یک جایگاه صاف در اطراف ایجاد می گردد تا بر ماندگاری ترمیم تأثیر منفی نگذارد.- زاویه سطح حفره به منظور محافظت از میله های انامل معادل 90 درجه می باشد. (سطح حفره اکلوزال به صورت مورب نمی باشد.)

برای ایجاد مقاومت در ترمیم کامپوزیتی:
- عمق پالپ لزوماً یکنواخت نیست اما معمولاً 1 الی 2 میلی متر است.
- دیوار محوری لزوما یکنواخت نمی باشد.
- عمق حفره بستگی به میزان پوسیدگی دارد. مثلا اگر پوسیدگی به دنتین نرسیده باشد، نیازی به تراش دندان تا لایه دنتین نیست و تراش ناحیه دارای پوسیدگی کافی می باشد. (میزان تراش کمتر و عدم لزوم وجود دنتین در کف حفره)
- زاویه سطح حفره به منظور افزایش سطح انامل و در نتیجه تقویت پیوند میکرومکانیکی و همچنین اچینگ موثرتر انتهای میله های انامل و ایجاد میکروآندرکات های عمیق تر نسبت به زمانی که تنها کناره های میله ها اچ می شوند، مساوی و یا بیشتر از 90 درجه می باشد.