بیماری های پریودنتال، به عفونت بافت اطراف دندان گفته می شود که در مراحل آغاز ابتلا لثه ها را درگیر کرده و در سطوح پیشرفته تر می تواند منجر به آسیب سایر بافت ها و عصب های آلوئولار گردد.

در حال حاضر علت ایجاد این بیماری محرز و مشخص است و بر کسی پوشیده نیست که باکتری ها، عامل اصلی آن هستند و ارتباط آن با بیماری هایی از قبیل دیابت به طور علمی پذیرفته و تأئید شده است. اما اخیراً محققان اسپانیایی شواهد بیشتری را برای وجود ارتباط میان این بیماری و دیابت نوع دو بدست آورده اند. در نتایج جدیدترین پژوهش صورت گرفته، نشان داده شده که از میان روش های درمان پریودنتال، روش های غیرجراحی، به کنترل بهتر دیابت نوع دو منجر خواهد شد. مطالعات قبلی انجام شده در این زمینه، به ارتباط احتمالی میان بهداشت ضعیف دهان و دیابت اشاره شده و عدم کنترل دیابت به عنوان یکی از دلایل بیماری های ژنژیویت و پریودنتال شناخته شده است.

در مطالعه جدید با انجام آزمایشاتی روی 90 فرد مبتلا به دیابت، نشان داده شده که ارتباط میان دیابت و بیماری های پریودنتال یک ارتباط دوطرفه است. به گفته دکتر مایکل ویناس، استاد میکروبیولوژی دانشگاه بارسلونا، افراد جای گرفته در گروه درمان این پژوهش، دستورالعمل های بهداشتی دهان و دندان را دریافت نموده و تحت درمان های اسکیلینگ و روت پلنینگ با استفاده از ابزارهای اولتراسوند و کورت گریسی قرار گرفتند. افراد گروه کنترل نیز به همین ترتیب با دریافت دستورالعمل های لازم، تحت جرمگیری سوپرا جینجیوال در دوره زمانی مشابه 6 ماهه قرار گرفتند. در طول این مدت، فاکتورهایی از جمله عمق پاکت ها، شاخص های ژنژیویت و پلاک، تعداد باکتری ها، قند خون در حالت ناشتا (FPG) و سطح هموگلوبین اندازه گیری شد. نتیجه آزمایشات و بررسی ها نشان داد که درمان غیرجراحی پریودنتال، وضعیت گلیسیمی و هموگلوبین گلیکات (HbA1c) را بهبود می بخشد. اهمیت تآکید بر بهداشت دهان و دندان در بیماران مبتلا به دیابت نیز از موضوعات بیان شده در این پژوهش است. نتایج این مقاله در سپتامبر 2017 در مجله Journal of clinical periodontology منتشر شده است.

تهیه کننده: واحد تحریریه دندال