برای دهه‌ها، افراد مبتلا به دیابت برای اندازه‌گیری و مدیریت سطح گلوکز خود به خراش انگشت یا میکروسوزن‌های چسبنده متکی بوده‌اند. این روش‌ها علاوه بر درد، می‌توانند باعث خارش، التهاب و عفونت شوند.
محققان TMOS، مرکز شورای تحقیقات استرالیا برای پایش گلوکز، گامی مهم به سوی حذف این ناراحتی‌ها برداشته‌اند. تیم دانشگاهRMIT ، جنبه‌های جدیدی از امضای مادون قرمز گلوکز را کشف کرده و از این اطلاعات برای توسعه یک سنسور نوری مینیاتوری به قطر تنها ۵ میلی‌متر استفاده کرده‌اند که ممکن است روزی برای پایش مداوم و غیرتهاجمی گلوکز در مدیریت دیابت استفاده شود.
پایش غیرتهاجمی گلوکز برای تقریباً ۳۰ سال برای مدیریت دیابت مورد بررسی قرار گرفته است. تکنیک‌های پایش نوری گلوکز گزارش شده، نیاز به ابزارهای پیچیده نوری دارند که معمولاً در آزمایشگاه‌ها یافت می‌شوند و برای استفاده منظم بیماران مناسب نیستند.
چالش‌ها و دستاوردها
چالش اصلی برای آزمون گلوکز نوری، قابل حمل بودن سنسور و مقرون به صرفه بودن، مینیاتوری کردن و فیلتر کردن سیگنال‌های گلوکز از پیک‌های جذب آب در طیف نزدیک به مادون قرمز بوده است. به طور اساسی، تاکنون تقریباً غیرممکن بوده که بین آب و گلوکز در خون به دقت تمایز قائل شد.
در یک پژوهش بی‌سابقه ، تیم تحقیقاتی چهار پیک مادون قرمز در گلوکز را شناسایی کرده‌اند که امکان شناسایی انتخابی و حساس در محیط‌های آبی و زیستی را فراهم می‌کنند. تیم تحقیقاتی علاقه‌مند به همکاری با شرکای دانشگاهی و صنعتی برای ادامه این کار و انجام تحقیقات پیش‌بالینی و بالینی هستند که در نهایت به توسعه سنسورهای نوری پوشیدنی گلوکز منجر می‌شود.
ویژگی‌ها و عملکرد
این تیم یک سنسور گلوکز بر اساس باند موجی ۱۶۰۰-۱۷۰۰ نانومتر ساخته‌اند که دارای قابلیت بلوتوث و عملکرد با باتری سکه‌ای است و امکان پایش مداوم گلوکز را فراهم می‌کند. این سنسور کوچک توانسته است سطوح گلوکز را در محدوده ۵۰ تا ۴۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر در پلاسما خون تشخیص دهد که محدوده تشخیص و حساسیت آن قابل مقایسه با سنسورهای بزرگتر و مبتنی بر آزمایشگاه است.
عملکرد دستگاه با استفاده از محلول‌های گلوکز آبی و همچنین در پلاسما خون به طور دقیق ارزیابی شده است. تحلیل‌های محاسباتی تداخل نور-پوست نشان داده‌اند که چگونه SMD LED به پوست نفوذ می‌کند. نتایج شبیه‌سازی شده، مکان‌های امیدوارکننده برای کاوش‌های آینده در پایش نوری گلوکز در محیط‌های بالینی را نشان می‌دهند.
پروفسور مدهو بهاسکران، محقق اصلی TMOS می‌گوید: "طبیعت غیرتهاجمی سنسورهای نوری گلوکز، پتانسیل بهبود پایبندی بیماران، کاهش ناراحتی و کاهش خطرات عفونت مرتبط با پایش تهاجمی گلوکز را دارد. با همکاری و تأمین مالی مناسب، این می‌تواند یک تغییر مهم به سوی پایش مداوم و بدون درد گلوکز باشد."