محققان برزیلی به ارتباط میان پیشرفت سرطان و نوعی پروتئین خاص در بزاق و بافت تومور پی برده اند.این کشف یک پارامتر عالی برای پیش بینی سرعت و میزان پیشرفت سلول های سرطانی به حساب آمده و به انتخاب درمان مناسب و ایده آل هر بیمار کمک زیادی می کند.

دانشکده دندانپزشکی دانشگاه کمپیناس برزیل با همکاری موسسه تحقیقاتی سائوپائولو و چند بنیاد دیگر در انجام این پژوهش تلاش نمودند و اکنون پس از گذشت پنج سال، اطلاعات بدست آمده مسیری بسیار امیدوارکننده را پیش روی علم تشخیص سرطان گشوده است.

یکی از انواع سرطان دهان که با نام کارسینوم سلول سنگفرشی (OSCC) نیز شناخته می شود، شایع ترین نوع تومور سر و گردن و از نوع بدخیم به شمار می آید. 300 هزار مورد جدید و تعداد 145 هزار مرگ و میر ناشی از این بیماری در سال گذشته، آن را به شرایطی مهلک و نگران کننده تبدیل می نماید. با این حال، با وجود پیشرفت روش های تشخیصی، معمولاً موقعی تشخیص داده می شود که وارد مرحله پیشرفته شده و همین موضوع، آمار مرگ و میر را بالا برده است.

در این پژوهش، پس از تعیین مقدار پروتئین در 120 نمونه موجود، دو راهبرد تأییدی در پیش گرفته شد: یک راهبرد شامل اندازه گیری فراوانی پروتئین های انتخاب شده در بافت نمونه بود که با استفاده از ایمونوهیستوکمیتری انجام گرفت و دیگری، نظارت بر اهداف از پیش تعیین شده در بزاق بیماران.

 دلیل انتخاب و بررسی بزاق، این بود که این سرطان در دهان اتفاق می افتد؛ جایی که پروتئین ها می توانند توسط سلول های نئوپلاستیکی پنهان شوند. بزاق، یک منبع امیدوارکننده از نشانگرهاست و محققان پس از بررسی نمونه های بزاق، با استفاده از تکنیک های بیوانفورماتیک، به نوعی امضای پیش بینی کننده دست یافتند. این امضا می تواند میان پروتئین های انتخاب شده در فاز اول میان افراد دارای متاستاز لنف نود سرویکال و افراد فاقد آن تفاوت ایجاد نماید.

به عنوان نتیجه گیری نهایی، سه پپتید LTA4H، COL6A1 و CSTBh شناسایی گردید که مانند یک امضا، می تواند استراتژی های مناسبی را علیه محدودیت های درمانی و بالینی در اختیار جامعه پزشکان قرار دهد.

تهیه شده توسط واحد آموزش دندال