نسخه های رایج دندانپزشکی مانند آنتی بیوتیک ها و اوپیوئیدها به خصوص در شرایط افراطی و غیرضروری می توانند عوارض جدی و شدیدی را متوجه بیماران نمایند. یکی از راهکارهای مهم و حیاتی برای رفع چنین مشکلاتی، آموزش صحیح است. می توان به بیمار گفت: من می خواهم درد و ناراحتی شما را از بین ببرم و سپس یکی از داروهای غیر استروئیدی و ضدالتهابی را توصیه نمود. داروهایی مانند موترین، ادویل، ایبوپروفن و... . وچنانچه این موارد کارساز نباشد، می توان به یک تیلنول (استامینوفن) متوسل شد.
در عصر حاضر، صنعت دندانپزشکی آمریکا به تجویز بیش از حد آنتی بیوتیک دچار است. به طوری که در سال 2014 شاهد 24.9 میلیون نسخه آنتی بیوتیک های دهانی بوده ایم! در سال 2012، 6.4 درصد از کل نسخه های اوپیوئیدها (16.3 میلیون) توسط دندانپزشکان تجویز شده بود که طبق گزارش CDC به طور کلی این نسخه ها برای همه زمینه های خدمات بهداشتی بیش از 255 میلیون مورد بود. با این حال، اولین تجویز دندانپزشکان برای تسکین درد بزرگسالانی که دندان های عقل خود را می کشند، اوپیوئیدها می باشد.
تجویزهای افراطی و غیرضروری چه آسیب هایی به بیمار می رساند؟؟
آنتی بیوتیک ها
تجویزهای افراطی آنتی بیوتیک ها، به ایجاد مقاومت در برابر همین گروه دارویی کمک می کند و تأثیر آنها را بر روی نابودی باکتری ها از بین می برد. به گفته CDC، مقاومت آنتی بیوتیکی نوعی تهدید جدی برای سلامت عمومی بدن انسان به شمار می رود. در واقع باکتری مقاوم به آنتی بیوتیک فرآیند درمان را بسیار مشکل می کند و در موارد شدید، عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک می تواند عواقبی مانند ناتوانی جسمی و حتی مرگ به همراه داشته باشد. گزارش ها نشان می دهد که حدود 2 میلیون نفر مبتلا به این عفونت ها هستند و حداقل 23،000 مورد آنها به مرگ منجر خواهد شد.
یکی دیگر از مشکلات مهم اینگونه تجویزها، واکنش آلرژیک است. این ری اکشن ها از عوارض جزئی دستگاه گوارش تا علائم شدیدتری همچون خس خس سینه، تنفس دشوار و آنافیلاکسی را شامل می شود. دیگر نگرانی جدی در رابطه با آنتی بیوتیک ها، افزایش ریسک ابتلا به کلستریدیوم دیفیسیل (یک بیماری مربوط به روده و گاه مرگبار) است.
به طور تقریبی در سال 2015 حدود 2 میلیون نفر در ایالات متحده به داروهای تجویزی معتاد بودند و همچنان تعدادشان رو به افزایش است. همچنین روزانه 115 نفر در ایین کشور با مصرف بیش از حد مواد مخدر جان خود را از دست می دهند.
اوپیوئیدها
بحران مصرف اوپيوئيدها در آمريكا در وضعیت هشدارآمیز قرار دارد. آنها به سیگنال های درد مغز متصل شده و باعث تسکین می شوند. انواع مختلف آنها شامل اوپیوئیدهای طبیعی مانند مورفین و کدئین و نوع نیمه مصنوعی مانند اکسی کدون و حتی گرو کاملاً مصنوعی مانند فنتانیل و متادون هستند.
در آوریل 2018، مجله انجمن دندانپزشکی آمریکا (JADA) شواهدی را منتشر نمود که طبق آن، داروهای غیراستروئیدی بهترین راه برای کنترل درد در کوتاه مدت معرفی شده بود. این در حالی بود که یافته های قبلی از داروهای بدون نسخه (OTC) برای مدیریت درد در کوتاه مدت حمایت می کرد.
با این حال، برای بسیاری از دندانپزشکان، عدم تجویز اوپیوئیدها از سالها پیش جا افتاده بود! آنها اغلب اوقات سعی می کردند که تجویز اوپیوئیدها را به عنوان اولین انتخاب و تصمیم برای بهبود درد در نظر نگیرند. همچنین انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) در اوایل سال جاری سیاست جدیدی را برای ایجاد محدودیت در زمینه تجویز زودهنگام این گروه دارویی اتخاذ نمود. این سیاست بر آموزش مستمر دندانپزشکان نسبت به تجویز مواد اوپیوئید و سایر گروه های مخدر تأکید دارد. سیاست های محدود کننده درباره دوز دارو و همچنین تاریخ انقضای یک هفته ای برای نسخه های تجویزی از این دست می باشد.
آنچه محرز است، دندانپزشکان باید به بیماران خود اطمینان دهند که داروهای بدون نسخه، عملکردی مشابه یا حتی بهتر از مخدرهای تجویزی در مدیریت درد دارند. اگرچه درک این واقعیت و پذیرش آن برای بعضی از بیماران دشوار است و نیاز به آموزش های مداوم و متقاعدکننده دارد.
دندانپزشکان باید برای محافظت از بیماران چه اقداماتی کنند؟
حفظ بالاترین استانداردهای مراقبتی از بیمار می تواند برای هر دندانپزشکی چالش برانگیز باشد. با این حال، درمورد تجویز مسکن ها و مخدرها بسیار مهم است که دندانپزشکان با دقتی دوچندان عمل کنند.
CDC تجویزکننده های دارو را به رعایت چارچوب های استاندارد در قالب برنامه های نظارتی تشویق می کند. این برنامه به منظور اندازه گیری تجویزهای آنتی بیوتیک و اطمینان از تجویز در دوز ضروری، به حداقل رساندن سوء مصرف و اطمینان از مصرف داروها در مدت تعیین شده طراحی گشته است. چهار هسته اصلی این برنامه ها شامل موارد زیر است:
1. تعهد: تجویزکنندگان باید خود را نسبت به برنامه متعهد بدانند.
2. اقدام در جهت سیاست های تعیین شده: تجویزکنندگان باید تجویزهای خود را مطابق استانداردها، پیاده سازی، ارزیابی و تطبیق نمایند.
3. پیگیری و گزارش دهی: آنها باید دستورات تجویز شده خود را نظارت و ارزیابی کنند.
4. آموزش و تخصص: آموزش باید یک عنصر ضروری برای انتقال به سایر تجویزکنندگان و بیماران باشد.
تهیه کننده: واحد تحریریه دندال
