به طور بالقوه تمام ارگان ها و سلول های بدن می توانند دچار سرطان شوند و نكته بسیار مهم، تشخیص و درمان سریع این بیماری است، چرا که کوچکترین تأخیر و تعللی در درمان می تواند مرگبار باشد. حفره دهان یكی از بخش هایی است كه پتانسیل فراوانی برای سرطانی شدن دارد. این حفره محل ورود غذا به بدن است و برخی غذاها در كنار دخانیات می توانند در ایجاد روند سرطانی شدن موثر باشند. در مجموع ۳ درصد كل سرطان های بدن، سرطان های حفره دهان بوده كه از این بین، بخش عمده ای به عنوان سرطان های بدخیم شناخته می شوند.
به گزارش مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه کلرادو، تنها 40 درصد از بیماران مبتلا به نوع پیشرفته سرطان حفره های دهان، تا حدود 5 سال پس از تشخیص زنده می مانند. تعیین اینکه بیماران تا چه اندازه در معرض مرگ و میر هستند می تواند به پزشکان در پیش بینی دوره بیماری و انتخاب بهترین روش درمان کمک کند. در همین راستا، بیمارانی که در بالاترین ریسک قرار دارند، معمولاً روش های رادیوتراپی و شیمی درمانی را دریافت می کنند.
محققان دانشگاه کلرادو با بررسی اطلاعات مربوط به 149 بیمار مبتلا به سرطان های حفره دهان پیشرفته از سال 2000 تا 2015 به جستجوی الگوهای درمانی پرداختند. این بررسی با هدف پیش بینی میزان زنده ماندن بیماران با کمک فاکتورهایی همچون ویژگی های بیماران، تومورها و نوع درمان آنها انجام گرفت. به عنوان اولین قدم در این پژوهش، محققان تعدادی از عوامل خطر مورد انتظار را بر اساس یافته های قبلی تأیید کردند، از جمله نژاد غیر سفید، تومور اولیه بزرگتر، وجود حاشیه در اطراف تومور که حتی بعد از جراحی، در تست سرطان مثبت تشخیص داده شده یا تومورهایی که قبلا در بافتهای اطراف نفوذ کرده بودند. وسعت درگیری غدد لنفاوی نیز یکی از عوامل خطرآفرین شناخته می شود که با توجه به اندازه، تعداد، گسترش تومورها در خارج از دیواره و ... می تواند عمر باقیمانده بیمار را تخمین بزند.
در این مطالعه از میان 149 بیمار شرکت کننده، 29 گره لنفاوی در طول جراحی های مختلف برداشته شد. حدود 9 درصد این غدد در بررسی های تشخیصی برای سرطان دهان، مثبت شناخته شدند (عامل سرطان بودند). به این معنا که بیمارانی با نسبت غدد لنفاوی یا LNR بالاتر از 10% در این لیست قرار داشتند و بقیه دارای LNR کمتر از این میزان یا نزدیک صفر بودند. نتایج بررسی ها نشان داد که خطر بازگشت سرطان و خطر مرگ برای بیمارانی با LNR بیش از ۱۰ درصد، به ترتیب ۲٫۵ و ۲٫۷ برابر بیش از بیمارانی با LNR کمتر از ۱۰ درصد است. به گفته سرپرست تیم تحقیقاتی، برای تأیید این یافته ها مطالعات وسیع تری لازم است اما می توان نرخ LNR را در مدل های پیش بینی سرطان دهان وارد نمود.
نتایج کامل این مطالعه در مجله JAMA Otolaryngology. منتشر شده است.
تهیه شده در واحد آموزش دندال
