سنجش و ارزیابی میزان استئواینتگریشن و به زبان ساده تر بررسی میزان تماس مستقیم ایمپلنت و استخوان، یکی از فاکتورهای مهم در پیش آگهی و موفقیت کاشت ایمپلنت دندانی می باشد که بروز کلینیکال آن به صورت ثبات و پایداری ایمپلنت مطرح می گردد.

Periotest

یکی از دستگاه های مفید برای مانیتور کردن روند استئواینتگریشن و ارزیابی میزان پایداری استخوان به صورت کمی می باشد که از سال 1997 توسط کمپانی آلمانی Medizintechnik Gulden تولید و عرضه گردیده است.

کاربرد Periotest:

- ارزیابی میزان استئواینتگریشن و ثبات ایمپلنت های دندانی

- تشخیص و ارزیابی اختلالات پریودنتال و میزان لقی دندان و همچنین ارزیابی لودهای اکلوزالی و تاثیر آن در حرکت های دندانی و کنترل پروسه درمان

Periotest یک دستگاه تشخیصی الکترومدیکال با یک سر ضربه زننده (Tapper) می باشد. تپر در طی 4 ثانیه، 16 ضربه به تاج دندان و یا اباتمنت ایمپلنت می زند و باتوجه به مدت زمان رفت و برگشت آن و یا به زبان دیگر مدت زمان تماس تپر و ایمپلنت و یا دندان، عدد پریوتست (Periotest Value)* بدست می آید. بطوری که اگر مدت زمان تماس تپر و ایمپلنت و یا مدت زمان رفت و برگشت افزایش یابد، عدد پریوتست نیز افزایش می یابد و این امر نشان دهنده افزایش احتمال وجود حرکت های ریز ایمپلنت و کاهش میزان ثبات ایمپلنت می باشد.

* عدد پریوتست عددی است که برروی صفحه نمایش دستگاه ظاهر می شود و به عدد PTV نیز معروف می باشد. این عدد نشان دهنده میزان ثبات ایمپلنت و یا تحرک دندان است، که در ادامه توضیحات بیشتری درباره آن خواهیم داد.

عدد پریوتست و یا PTV دارای محدوده عددی -8 الی +50 می باشد:   

Zirconia Implant & Periotest

Testing the stability of Zirconia implants with Periotest M

نکته جالب این دستگاه قابلیت استفاده از آن برای ارزیابی میزان لقی دندان های طبیعی (Tooth Mobility)، علاوه بر ایمپلنت های دندانی می باشد.

مزیت ها و ویژگی های دستگاه Periotest

1. قابلیت استفاده از آن برای تمامی سیستم های ایمپلنتی بدون نیاز به وسیله جانبی

2. عدم تاثیر پارامترهای کلینیکی از جمله دندان پر شده، روی هم افتادن دندان ها، استفاده از کرون و یا پوسیدگی انامل بر روی نتیجه بدست آمده توسط دستگاه Periotest

3. امکان سنجش ثبات ایمپلنت در تمامی مراحل کاشت ایمپلنت: بعد از جاگذاری، بعد از مرحله ترمیم، بعد از مرحله پروتزی

           - بعد از جاگذاری ایمپلنت به منظور سنجش میزان ثبات اولیه
           - بعد از پایان دوره هیلینگ و بهبود به منظور تشخیص میزان استئواینتگریشن و بررسی امکان لود ایمپلنت 
           - بعد از درمان پروتزی و تحویل پروتز به بیمار به منظور پیگیری نمودن (فالو آپ کردن) بیمار و تشخیص زود هنگام هرگونه مشکل احتمالی

* بطور کلی در طی کاشت ایمپلنت، بدلیل درگیری مکانیکی رزوه ها با استخوان یک ثبات مکانیکی ایجاد می شود اما بتدریج و بدلیل ترومای ایجاد شده، استخوان قبلی شروع به تغییر کرده و استخوان جدید در اطراف ایمپلنت تشکیل می گردد که در طی این اتفاق همزمان با کاهش ثبات مکانیکی، بواسطه تشکیل استخوان جدید در اطراف ایمپلنت ثبات بیولوژیکی بدست می آورد و بعد از اتمام دوره بهبود ثبات اولیه خود را بدست می آورد.

استفاده از پریوتست برای فالو آپ کردن بیمار بعد از اتمام درمان و در سال های بعدی یکی از مسائل بسیار مهم در تشخیص زود هنگام بروز هرگونه مشکل احتمالی می باشد. بطور مثال افزایش عدد پریوتست چند سال بعد از قرارگیری ایمپلنت می تواند نشان دهنده یکی از موارد زیر باشد:

- از دست رفتن ثبات و پایداری ایمپلنت و ایجاد مشکل در روند استئواینتگریشن   
- سست و شل شدن پیچ اباتمنت
- وارد شدن فشار بیش از حد به ایمپلنت (Overload)
- ایجاد عفونت و یا پری-ایمپلنتایتیس

پریوتست در دو مدل باسیم (Periotest Classic) و بدون سیم (Periotest M) موجود می باشد که بطور کلی مشابه یکدیگر هستند. البته مدل کلاسیک به صورت رومیزی و دارای هشداردهنده صوتی و هندپیس باریک تری بوده است.

نتیجه مطالعات انجام گرفته برروی دستگاه پریوتست و مقایسه آن با دیگر دستگاه های مشابه

هرچند برای اعلام نتیجه نهایی و تائید و یا رد کردن پریوتست به مطالعات و بررسی های گسترده تری نیاز است و در اکثر موارد حساسیت آن نسبت به تشخیص میزان ثبات ایمپلنت در بافت نرم و بافت سخت تائید شده است اما در برخی موارد نتیجه آن را غیرقابل استناد گزارش کرده اند و تصور می شود نتایج دستگاه پریوتست در نمونه هایی که ثبات ایمپلنت در آنها کم می باشد، قابل اطمینان تر باشد. 

محدودیت های مشاهده شده برای دستگاه Periotest از دید دندال و بررسی های انجام گرفته

- عدم امکان استفاده و یا سهولت استفاده از آن برای تمامی موارد از جمله ایمپلنت های خلفی و یا قدامی فک پایین

- نیاز به بسته بودن هیلینگ کپ بلند و یا اباتمنت برروی فیکسچر

- عدم بدست آوردن نتایج تکرارپذیر (هرچند کمپانی مدعی بدست آوردن نتیجه تکرارپذیر شده است)

- تهاجمی بودن و اعمال ضربه به ایمپلنت و افزایش احتمال ایجاد اختلال در روند استئواینتگریشن