ایمپلنت مجموع قطعاتی است که با جراحی داخل فک ثابت می شوند روی آن دندان مصنوعی قرار می گیرد و در نهایت ظاهری مشابه با دندان طبیعی پیدا می کند.

به طور کلی برای گذاشتن ایمپلنت چندین مرحله باید انجام شود تا قطعات تشکیل دهنده در کنار یکدیگر قرار گیرند و بیمار بتواند به جای دندان طبیعی از آن استفاده کند.

توضیح ساده و مختصر ایمپلنت برای بیماران را می توان با این جمله "رفتم ایمپلنت گذاشتم" شروع کنیم.

این جمله دو معنی می تواند داشته باشد:

 اول به این معنی است که دندانپزشک قطعه اول ایمپلنت یعنی فیکسچر را در داخل استخوان فک بیمار قرار داده و هنوز جای دندان طبیعی خالی می باشد. در این حالت بیمار باید دو الی سه ماه صبر کند تا فیکسچر با استخوان فک پیوند برقرار کند و سپس مراحل بعدی انجام شود.

دوم یعنی دندانپزشک فیکسچر را در استخوان فک قرار داده است و بعد از گذشت دو الی سه ماه، قطعه دوم ایمپلنت را که هیلینگ نام دارد روی فیکسچر بسته تا در اطراف آن لثه شکل بگیرد.

سپس قطعه سوم (اباتمنت) به همراه دندان چینی (ساخته شده توسط دندان ساز) که تکمیل کننده ایمپلنت می باشد، به جای هیلینگ قرار می گیرد. دندانپزشک دندان چینی را روی اباتمنت می چسباند. در این زمان بیمار می تواند همانند دندان طبیعی از دندان مصنوعی خود استفاده کند.

 ایمپلنت دندانی برای جایگزین کردن یک یا چندین دندان از دست رفته کاربرد دارد و می تواند برای تمام دندان ها به صورت ثابت یا متحرک استفاده شود. در هر دو حالت فوق کلمه ایمپلنت استفاده می شود اما حالت دوم بیانگر معنی واقعی ایمپلنت می باشد و به مجموعه ای از قطعات ایمپلنت گفته می شود و هر کدام از قطعات به تنهایی نام و کارایی مجزایی دارند که در قسمت نحوه کاشت ایمپلنت، توضیح جامعی را برای تمامی مراحل آن از زمان گرفتن نسخه برای رادیوگرافی تا چسباندن دندان چینی ارائه می دهیم.

 ایمپلنت از نظر ظاهری مشابه دندان طبیعی است و در دهان همان حس طبیعی را برای جویدن القا می کند و سوء هاضمه ایجاد شده بر اثر ناتوانی در جویدن غذا را برطرف می کند.
  

مزیت ایمپلنت نسبت به بریج:

عدم استفاده از دو دندان سالم مجاور به عنوان پایه در ایمپلنت گذاری، زیرا در روش بریج استفاده از دو دندان مجاور به عنوان پایه، باعث آسیب به آن ها شده و در نهایت آن دندان های سالم نیز از بین خواهند رفت و فرآیند تحلیل استخوان که با کشیدن دندان آغاز شده است، ادامه می یابد. اما کاشت ایمپلنت، هم از آسیب به دندان های مجاور ممانعت می کند و هم وجود فیکسچر در استخوان فک، پدیده تحلیل استخوان فک را به میزان چشمگیری کاهش می کند.

اما در بعضی موارد مراجعه دیرهنگام فرد برای کاشت دندان (ایمپلنت) یا وجود کیست و تومورهای دهانی منجر به از بین رفتن فضای مناسب و کم شدن قطر و ارتفاع استخوان فک می شود که در این حالت، دندانپزشک قبل یا همزمان با جایگذاری فیکسچر، با استفاده از پودر و بلاک استخوانی و ممبرین (بایومتریال ها) استخوان را بازسازی کرده تا شرایط مناسب برای قرارگیری ایمپلنت مهیا گردد. در این مواقع طول درمان بیمار (آماده شدن استخوان برای جایگذاری ایمپلنت) بسته به شرایط بیمار از ۳ تا ۶ ماه طول می کشد و دندانپزشک به کمک عکس های رادیوگرافی می تواند روند درمان را دنبال کند و بهترین زمان را برای کاشت ایمپلنت تشخیص دهد.
    

برای آشنایی با سیستم های ایمپلنتی موجود در ایران به صفحه زیر مراجعه نمائید:

ایمپلنت های موجود در ایران