در این مورد یک مقاله عالی از دکتر کریگ میش وجود دارد که درباره آن صحبت میکنیم. دکتر میش با داشتن دو تخصص جراحی دهان و پروتز دیدگاه منحصر به فردی برای ما فراهم می کند. او در این مقاله با عنوان «روش گذاشتن ایمپلنت خلفی بدون گرفت» درباره این صحبت می کند که چگونه می توان از روش های قدیمی (که بر اساس استفاده از گرفت های استخوانی در بسیاری از موارد بودند) با گذاشتن ایمپلنت کوتاه دوری کرد. این استراتژی ای است که چند سال قبل وجود نداشت و تنها به دلیل پیشرفت مواد و طراحی ایمپلنت ها ممکن شده است و اکنون توسط مطالعات نیز از آن پیشتیبانی می شود.
هر استراتژی جدیدی بر اساس اطلاعات موجود و برای رسیدن به هدف مورد نظر طراحی می شود. هدف دندانپزشکان برای گذاشتن ایمپلنت بازسازی فرم و عملکرد برای بیماران به آسان ترین و قابل پیش بینی ترین روش است. در این مقاله از دکتر میش مثالی از استفاده از ایمپلنت های کوتاه برای جلوگیری از جراحی بالابردن سینوس توضیح داده شده است. از آن جا که این کار نتایج خوب و اثبات شده ای دارد و در عین حال تهاجم کمتری دارد؛ برای دندانپزشکان نیز منطقی تر به نظر می رسد.
پارادایم دیگر برای رسیدن به همین نتایج یعنی جراحی کم تهاجم تر برای بیمار، استفاده از کانتی لور تک دندان برای بریج های زیرکونیای پیچ شده به پایه ایمپلنت است. این روش جایگزین اثبات شده ای است که به تعداد کمتری ایمپلنت نیاز دارد. در این روش همچنین امکان تعمیر پروتز درآینده وجود دارد و نیاز به گرفت کمتر و زمان درمان کوتاه تر است. گزینه بریج PFM که با سمان متصل شده، نتایج قابل تعمیر نمی دهد و معمولا نیاز به گرفت زیاد استخوان برای رسیدن به نتایج مشابه دارد. زمانی که استراتژی ای برای یک طرح درمان ساخته می شود باید جدیدترین تکنیک ها و مواد در نظر گرفته شوند.
تهیه شده توسط گروه دندانپزشکان دندال
