Anti-SARS-CoV-2 S1-RBD (IgG) ELISA Kit

کاربرد:
- قابل استفاده برای سنجش میزان آنتی بادی بعد از تزریق واکسن کرونا
- بررسی و ارزیابی اثرگذارى واکسیناسیون بر علیه بیمارى کووید-19 باتوجه به تحریک سیستم ایمنی و تولید آنتی بادی هاى ضدRBD-S1
- سنجش آنتی بادی های اختصاصی ضد RBD-S1 ویروس کرونا به منظور بررسی ایمنی در تمامی افراد مبتلا به کرونا (شدید، خفیف و یا فاقد علائم بالینی عفونت)
- بررسی تغییرات تیتر آنتی بادى ها در طول زمان  

ویروس کرونا دو آنتی ژن مهم به نام های گلیکوپروتئین اسپایک (S) و فسفو پروتئین نوکلئو کپسید (N) دارد که آنتی بادی ها علیه این دو تولید می گردند.

   
گلیکوپروتئین اسپایک (S) در توانایی ورود ویروس به سلول میزبان نقش دارد و در سطح ویروس قرار دارد. این پروتئین از طریق دو زیر واحد یکسان (S1 و S2) خود به سطح سلول میزبان متصل شده و ورود ویروس را تسهیل می نماید.
برای تولید واکسن اشکال مختلفی از این پروتئین استفاده می گردد: ترکیب کامل دو زیر واحد و یا هر زیرواحد به تنهایی
اما از آنجایی که زیر واحد S2 دارای مناطق حفاظت شده است دارای اختصاصیت و ویژگی کمتری نسبت به زیر واحد S1 است. از این رو استفاده از زیر واحد S1 که به آن دمین متصل شونده به سلول گیرنده (RBD) نیز گفته می شود، متداول تر می باشد. زیر واحد S1 دارای قسمت های حفاظت شده کمتری بوده و دارای ویژگی بالایی می باشد،‌ به همین دلیل از آن به عنوان هدف اصلی برای تولید آنتی بادی های Anti-SARS-CoV-2 استفاده می نمایند.

   
فسفو پروتئین نوکلئو کپسید (N) به RNA متصل شده و نقش مهمی در عفونت این ویروس دارد و برای ایمنی زایی از آن در تولید برخی واکسن ها استفاده می گردد.

   
طبق مطالعات صورت گرفته دیده شده است که برخلاف آنتی بادی ضد S،‌ سطح آنتی بادی های ضد آنتی ژن N چند ماه پس از بیماری در سرم فرد کاهش می یابد. بنابراین برای سنجش میزان آنتی بادی تولید شده در فرد دریافت کننده واکسن، مورد هدف قرار دادن RBD-S1 کاملا منطقی می باشد.