فوبیا چیست؟

کاملا بدیهی است که اکثر مردم از چیزی می ترسند، اما همه ترس ها یکسان نیستند. فوبیا نوعی ترس بسیار خاص است که به عنوان یک اختلال اضطرابی طبقه بندی می شود و اغلب غیرمنطقی است. مسئله اصلی در مورد فوبیا این است که فرد مبتلا نمی فهمد چرا این ترس را دارد و این می تواند باعث سرخوردگی شدید شود و سایر زمینه های زندگی آنها را تحت تأثیر قرار دهد. همه چیز بستگی به این دارد که آن ها چه میزانی با محرک در تماس هستند و چه مقداری به آن واکنش نشان می دهند.
علائم جسمانی فوبیا می تواند به صورت تپش قلب ، حالت تهوع ، تعریق یا سرگیجه و... خود را نشان دهد. یا حتی فکر کردن در مورد موقعیت/شی/حیوان/احساس/مکان خاص می تواند باعث بروز این علائم و علائم دیگر شود. بسته به شخص و شدت ترس او دارد و می توانند به صورت خفیف یا بسیار ناتوان کننده باشند.

تعریف ترس از دندانپزشکی (Dentophobia)

به زبان ساده، به ترس از مراجعه به دندانپزشک، دنتوفوبیا گفته می شود. بسیاری از بیماران هنگام ملاقات کمی مضطرب می شوند، اما این وضعیت متفاوتی است. هنگامی که یک ترس شدید و احساس ترس بزرگی قبل از هر ملاقات ایجاد می شود، می توانیم آن را به عنوان فوبیای دندانپزشکی طبقه بندی کنیم.
ترس که به عنوان Odontophobia نیز شناخته می شود، می تواند فقط ترس از یک روش خاص مانند عصب کشی باشد و یا می تواند از احساس رفتن، نشستن در اتاق انتظار، نشستن روی صندلی دندانپزشک یا حتی کل روند نشات بگیرد. دیدن ابزارهای دندانپزشکی (اسکیلر، مته ، سرنگ دندان) می تواند باعث ترس دندان شود. بعید به نظر می رسد اما بوها نیز می توانند فوبیا را فعال کنند، مانند صابون های ضد باکتری، اوژنول یا سایر ترکیبات.

علت ترس از دندانپزشکی

دنتوفوبیا می تواند به دلایل زیر ایجاد شود:

• یک تجربه دندانپزشکی آسیب زا یا سایر تجربه مراقبت های بهداشتی
• ضربه قبلی به سر و گردن
• سایر تجربیات آسیب زا، از جمله سوء استفاده
• اضطراب عمومی، افسردگی یا اختلال استرس پس از سانحه
• این دیدگاه که دهان یک منطقه شخصی است و دسترسی به دهان تهاجم به فضای شخصی است
• ترس از دست دادن کنترل
• مسائل اعتماد
• اضطراب مرتبط با سایر شرایط مانند آگورافوبیا (ترس از قرار گرفتن در شرایطی که احساس می کنید نمی توانید فرار کنید)، کلاستروفوبیا (ترس از فضاهای بسته)

 چه کسانی می توانند تحت تاثیر دنتوفوبیا قرار بگیرند؟

ترس از دندانپزشکی شایع است و می تواند افراد را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهد.
کودکانی که در اکثر موارد تجربیات بد دندانپزشکی داشته اند، می توانند بر ترس خود غلبه کنند اگر وضعیت به خوبی مدیریت شود و در زمان ویزیت های بعدی دندانپزشکی به خوبی تحت مراقبت و حمایت قرار گیرند. متاسفانه بزرگسالانی که از دندانپزشکی میترسن، تمایل دارند در طول زندگی مضطرب باشند. بسیاری از بیماران دنتوفوبیا می توانند دندانپزشکی را پیدا کنند که با وضعیت آنها آشنا بوده و شرایط را برای ان ها آسان تر کند تا بتوانند با مراجعه به دندانپزشک کنار بیایند.

پیشرفت های دندانپزشکی

درمان دندانپزشکی در طول این سالها کاملاً تغییر کرده است. دندانپزشکان بسیار آگاه تر و آماده کمک به بیمارانی هستند که از اضطراب در دندانپزشک رنج می برند. جراحی و درمان دندان نیز به روز شده است. اتاقهای انتظار اغلب تزئین زیبا و راحتی دارند، کارکنان آموزش دیده اند.

حتی ممکن است با بعضی روش ها، بیماران هیچ گونه دردی نداشته باشند. از ژل های بی حس کننده می توان برای بی حس کردن ناحیه لثه قبل از تزریق استفاده کرد و تا خود تزریقات ایجاد شده درد کمی ایجاد کنند.

چگونه اضطراب یا فوبیای دندان را مدیریت کنیم:

راههای زیادی برای کمک به افراد برای مدیریت اضطراب یا فوبیای دندان وجود دارد. در صورت بروز هرگونه اضطراب دندانپزشکی، مهم است که به دندانپزشک اطلاع دهید. بحث آشکار در مورد عوامل محرک اضطراب می تواند به دندانپزشک کمک کند تا با شما برنامه درمانی را طراحی کند.

برخی از تکنیک های مقابله ای و نکاتی برای حفظ آرامش، عبارتند از:

• تنفس عمیق
• مدیتیشن
• حواس پرتی (مانند گوش دادن به موسیقی یا استفاده از صفحه نمایش)
• تصاویر هدایت شده
• هیپنوتیزم
• همراهی یک دوست
• مراجعه در ساعات صبح به دندانپزشک
• مراجعه به روانشناس نیز می تواند مفید باشد. درمان های کوتاه مدت شامل درمان شناختی رفتاری می تواند بسیار موفق باشد.

اضطراب یا فوبیای شدید دندانپزشکی ممکن است نیاز به درمان با مسکن نسبی(گاز شادی) و بی حس کننده، داروهای تسکین دهنده اضطراب و آرام بخشی آگاهانه یا بیهوشی عمومی داشته باشد.

مسکن نسبی (گاز شادی)

گاز نیتروژن که به عنوان گاز شادی یا گاز خنده شناخته می شود، می تواند به افراد در طول درمان دندان کمک کند. ماسکی روی صورت شما نصب شده است و شما ترکیبی از اکسیژن و نیتروس اکسید را تنفس می کنید. در عرض چند دقیقه اثر می گذارد و به سرعت از بین می رود.
احساس آرامش خواهید کرد اما همچنان بیدار خواهید بود. می توانید با دندانپزشک صحبت کنید و آنچه را که به شما می گویند بشنوید، اما لزوماً پس از پایان ویزیت همه چیز را به خاطر نخواهید آورد.
برای اکثر مردم ، احساس آرامش ناشی از آرام بخش اکسید نیتروژن بسیار خوشایند است. گهگاه مردم از حسی که ایجاد می کند خوششان نمی آید و گزینه های دیگری را می توان در نظر گرفت.

داروهای ضد اضطراب

داروهای تسکین دهنده اضطراب (مانند تمازپام) گاهی توسط دندانپزشکان یا پزشکان تجویز می شود تا به بیماران مضطرب کمک کند تا آرام شوند. یک دوز کوتاه اثر کوچک و معمولاً یک ساعت قبل از ملاقات با دندان پزشک مصرف می شود.
داروها فقط باید پس از مشورت با دندانپزشک یا پزشک مصرف شوند. شما به فردی نیاز دارید که شما را در بازدید و برگشت ویزیت دندانپزشکی همراهی کند زیرا نمی توانید تحت تأثیر داروهای ضد اضطراب، رانندگی کنید.

آرام بخش آگاهانه

این نوع آرام بخش شامل دریافت دارو از طریق قطره ای است که در رگ بازو یا دست قرار می گیرد. آرام بخش داخل وریدی (IV) توسط دندانپزشک با آموزش پیشرفته آرام بخش یا متخصص بیهوشی ارائه می شود. می توان آن را در یک مطبی که کاملا مجهز است و یا در بیمارستان انجام داد.
تحت آرام بخش IV ، بیماران آرام هستند و ممکن است به خواب ملایم بروند، اما می توانند به درخواست های شفاهی پاسخ دهند. عوارض جانبی احتمالی شامل خواب آلودگی و حالت تهوع پس از عمل وجود دارد. بیماران نباید بعد از آرام بخش داخل وریدی خود به تنهایی به خانه برگردند.
همه دندانپزشکان تحت آرام بخش درمانی ارائه نمی دهند. برخی از شرایط پزشکی یا سابقه بیماری و مصرف بعضی از داروها ممکن است بر نوع آرامبخش شما تأثیر بگذارد. برای اطلاعات بیشتر با دندانپزشک خود صحبت کنید.

بیهوشی عمومی

درمان تحت بیهوشی عمومی در بیمارستان و توسط دندانپزشک و متخصص بیهوشی انجام می شود. بیهوشی عمومی شامل "خواب کامل" بیماران است. برخی از عوارض جانبی احتمالی شامل تهوع و زمان بهبود بیشتر نسبت به سایر انواع آرام بخش است.
بیهوشی عمومی می تواند برای برخی افراد گزینه مناسبی باشد، اما به یاد داشته باشید که این روش به شما در یادگیری راهکارهای مقابله با اضطراب یا عادت به مراجعه به دندانپزشکی کمک نمی کند.
هم قبل و هم بعد از عمل به دندانپزشک نیاز دارید. متخصص بیهوشی همچنین باید قبل از بیهوشی عمومی شما را ارزیابی کند. بیماران نمی توانند خود به تنهایی بعد از بیهوشی عمومی به خانه بروند.

برخی از درمان های دندانپزشکی در چندین ویزیت بهتر ارائه می شوند. این بدان معناست که اگر می خواهید تمام درمان های دندانپزشکی خود را با بیهوشی عمومی انجام دهید، ممکن است گزینه های درمانی شما محدودتر باشد. برخی از افراد نیاز به درمان زیادی دارند و ممکن است زمان کافی برای بیهوشی برای تمام شدن درمان در یک جلسه وجود نداشته باشد.